Stara mapa Tokio przedstawia ewolucję miasta. Ta historyczna mapa Tokio pozwoli Ci na podróżowanie w przeszłości i w historii Tokio w Japonii. Starożytna mapa Tokio jest dostępna do pobrania w formacie PDF, do druku i bezpłatnie.

W 1869 roku 17-letni cesarz Meiji przeniósł się do Edo (patrz mapa historyczna Tokio). Tokio było już politycznym i kulturalnym centrum kraju, a rezydencja cesarza uczyniła z niego de facto także stolicę cesarską, a historyczny dawny zamek Edo stał się Pałacem Cesarskim. Tokio zostało założone i pozostało stolicą aż do momentu, gdy w 1943 roku zostało zlikwidowane jako gmina i połączone z "Metropolitan Prefecture" Tokio.

W latach 80-tych ceny nieruchomości gwałtownie wzrosły podczas bańki na rynku nieruchomości i długu w historycznym mieście Tokio. Bańka pękła na początku lat 90-tych, a wiele firm, banków i osób prywatnych zostało przyłapanych na zadłużeniu zabezpieczonym hipoteką, podczas gdy wartość nieruchomości zmniejszała się, jak pokazano na historycznej mapie Tokio. Następnie nastąpiła poważna recesja, która sprawiła, że w latach 90-tych Japonia "straciła dekadę", z której obecnie powoli się odradza.

Historyczne centrum Tokio, podobnie jak Osaka, jest projektowane od około 1900 r. tak, aby koncentrowało się na głównych dworcach kolejowych w dużym zagęszczeniu, tak więc koleje podmiejskie były budowane stosunkowo tanio na poziomie ulicy i z własnym prawem drogi, jak wspomina tokijska historyczna mapa. Różni się to od wielu miast w Stanach Zjednoczonych, które są nisko zagęszczone i skoncentrowane na ruchu samochodowym. Chociaż w Tokio wybudowano drogi ekspresowe, podstawowy projekt nie uległ zmianie.

Tokijska zabytkowa mapa daje unikalny wgląd w historię i ewolucję miasta Tokio. Ta zabytkowa mapa Tokio z jego antycznym stylem pozwoli Ci na podróżowanie w przeszłości Tokio w Japonii. Historyczna mapa Tokio jest dostępna do pobrania w formacie PDF, do wydruku i bezpłatnie.

Japonia, jak wiemy, zaczęła się koegzystować około AD 300 w tak zwanym obecnie regionie Kansai, obszarze na zachód od Tokio, obejmującym obecne miasta Kioto, Osaka i Nara, jak można zobaczyć na zabytkowej mapie Tokio. Chociaż japoński archipelag był zamieszkiwany przez co najmniej 30 000 lat, fale imigracji z historycznego kontynentu zaczęły się w tym czasie zmieniać, wraz z wprowadzeniem nowych technologii, takich jak uprawa ryżu na mokro.

Historyczna nazwa miasta została formalnie zmieniona na Tokio, czyli wschodnią stolicę, w 1868 roku, kiedy to zakończył się prawie 700-letni okres szogunatu, a nowy cesarz, Meiji, przeniósł tam swoją rezydencję (patrz mapa historyczna Tokio). Chociaż od tego czasu Tokio pozostaje de facto stolicą, nie ma żadnych zasad, które czyniłyby z niego "oficjalną" stolicę Japonii, pozostawiając część z nich w dawnym cesarskim mieście Kioto, aby podkreślić, że jest ono prawowitym właścicielem tego tytułu.

Okres Edo rozpoczął się, gdy Tokugawa Ieyasu został szogunem w 1603 roku, a zabytkowe miasto szybko rozwinęło się pod rządami jego następców. Budowa zamku Edo, w tym głównej wieży, została ostatecznie zakończona w 1637 roku (patrz mapa Tokio vintage). W 1657 roku wielki pożar Meireki zniszczył znaczną część dzielnicy Yoshiwara, Asakusa i zabytkowy zamek Edo. Zginęło 100.000 ludzi.